Każdy narkotyk prowadzi do wystąpienia uzależnienia, przyczynia się do pogorszenia się stanu zdrowia, a w konsekwencji również śmierci. Wiele osób uzależnionych, głównie ze względów finansowych sięga po tanie zamienniki, które w wielu przypadkach są zanieczyszczone, a i w ich składzie można znaleźć różnego rodzaju rozpuszczalniki i toksyczne substancje. Jednym z nich jest krokodyl. To połączenie, które tworzy pochodną morfiny. Sprawdź, czym jest narkotyk-krokodyl, jakie skutki niesie jego zażywanie i gdzie szukać pomocy dla osób uzależnionych.
Czym jest dezomorfina?
Dezomorfina to organiczny związek chemiczny, który jest pochodną morfiny. Różni się od niej brakiem grupy hydroksylowej i wiązania podwójnego. Wykazuje działanie uspokajające i przeciwbólowe oraz może mieć działanie nawet do 10 razy silniejsze niż morfina, ale działa szybciej i krócej. Jest syntezowana z kodeiny. Dezomorfina została opatentowana w 1932 roku w USA. Do lat 60. XX wieku była stosowana jako lek uśmierzający ból, ale ze względu na silne działanie zaprzestano jej podawania.
Swoją „popularność” zyskała w Rosji w 2010 roku, dzięki okryciu samodzielnego sposobu mieszania m.in. z kodeiny, jodu i fosforu. W ten sposób powstaje tak zwany krokodyl – zanieczyszczony i toksyczny narkotyk. Jego zażywanie niesie ze sobą spustoszenie dla całego organizmu. Wiele z objawów jest nieodwracalnych. Ma również silne właściwości uzależniające. Jest określany mianem „heroiny dla ubogich” lub jako „heroina kanibala”, bo jest stosunkowo tani. Szacuje się, że Rosji zabijał rocznie około 30 tysięcy osób. W 2013 roku krokodyl pojawił się również w Stanach Zjednoczonych – w Arizonie, Illinois i Oklahomie odnotowano przypadki przedawkowania. Nie można jednoznacznie ustalić, czy krokodyl rozprzestrzenił się na inne kraje, ale nie można wykluczyć prawdopodobieństwa, że jest sprzedawany jako tania heroina, a osoby uzależnione od przyjmowania substancji odurzających nie są w stanie zweryfikować czy kupiły czysty narkotyk, czy toksyczną substancję, którą ktoś przygotował samodzielnie.
Zasadniczo krokodyl-narkotyk można wyprodukować z leków ogólnodostępnych w aptekach. Nie potrzeba specjalnej aparatury czy wiedzy chemicznej. Bazę stanowi kodeina, którą można znaleźć w popularnych lekach na przeziębienie czy kaszel. Łączy się ją z jodyną, czerwonym fosforem (na przykład zeskrobanym z zapałek) i benzyną albo acetonem, olejem przemysłowym, kwasem solnym lub siarkowym czy innego rodzaju rozpuszczalnikami. Zmieszanie ze sobą w odpowiednich proporcjach substancje nie są poddawane procesowi oczyszczania, dlatego powstaje krokodyl-narkotyk, który nieodwracalnie uszkadza organy wewnętrzne, powoduje gnicie tkanek i szereg innych procesów, których nie można odwrócić.
Krokodyl – narkotyk, który zabija od środka
Narkotyk krokodyl przyjmuje się dożylnie lub domięśniowo. Pierwsze uczucie euforii można odczuć już po kilku minutach. Po kolejnych minutach następuje utrata kontaktu z otoczeniem, pojawia się senność i uczucie odurzenia. „Faza” po krokodylu ustępuje dosyć szybko, a reakcja organizmu na kontakt z toksycznymi substancjami następuje w ciągu kilkunastu minut. Wiele zależy od samego składu i stopnia zanieczyszczenia preparatu.
Skutki zażywania krokodyla:
- na skórze pojawiają się zielonkawe plamy, które zaczynają się łuszczyć – ciało zaczyna przypominać skórę zwierzęcia, stąd wzięła się nazwa. Dzieje się tak pod wpływem działania związków chemicznych obecnych w zanieczyszczonym narkotyku. Ściany naczyń krwionośnych pękają, a tkanki obumierają,
- pojawiają się niegojące się rany, w których rozwija się martwica, co prowadzi do śmierci lub konieczności amputacji,
- pojawia się gangrena,
- występuje zakrzepica żył,
- ciało zaczyna się rozpadać w wyniku obumierania mięśni i ścięgien,
- finalnie następuje śmierć.
Szacuje się, że zażywanie krokodyla średnio skraca życie osoby uzależnionej do 2-3 lat. Zdarzają się jednak przypadki, że już jedna dawka powoduje śmierć. Leczenie osób uzależnionych od dezomorfiny jest trudne. W pierwszej kolejności trzeba natychmiastowego zaprzestania przyjmowania toksycznego preparatu. Konieczne jest intensywne leczenie chirurgiczne. Wiele zależy od szkód, które w organizmie wyrządził krokodyl. Najczęściej amputacji trzeba poddać kończyny, które objęła martwica. Budujące jest to, że statystyki podają, iż stopień iniekcji narkotyków niewiadomego pochodzenia w Polsce jest stosunkowo niski. Nie odnotowano również oficjalnie przypadków zgonów po zażyciu krokodyla, ale wiadomo, że wystąpiły poza naszymi granicami – w Belgii, Francji i Niemczech.
Krokodyl a dopalacze
Krokodyl jest gorszy niż tak zwane dopalacze. Zarówno jedne, jak i drugie syntetyki powodują wiele trudnych do wyleczenia schorzeń, ale w pierwszym przypadku konieczne są liczne zabiegi chirurgiczne, które nie dają stuprocentowej szansy na zatrzymanie rozwijającej się martwicy. Oczywiście, zażywanie środków, w szczególności tych niewiadomego pochodzenia może prowadzić do problemów z sercem i całym układem krwionośnym oraz nerwowym, depresji, zawału, śpiączki czy śmierci. Szybka reakcja i odpowiednio przeprowadzone odtrucie zwiększają szansę na wyleczenie.
Leczenie uzależnienia od dopalaczy jest możliwe, najczęściej poszczególne procesy można odwrócić. Wiele zależy od tego, jakie substancje były przyjmowane. Ze względu na obecność zarówno znanych psychoaktywnych preparatów, jak i tych nieznanych związków chemicznych wychodzenie z uzależnienia jest utrudnione. Odpowiednie rozpoznanie problemu, szybka diagnoza i wprowadzenie leczenia pozwala wrócić do normalnego życia. Pierwszym krokiem jest świadome podjęcie decyzji o podjęciu leczenia. Następnie konieczny jest detoks (odtrucie) i farmakologiczna poprawa stanu zdrowia. Dopiero później można rozpocząć terapię ze specjalistą. To etap, który pozwala odnaleźć źródło trudności, które doprowadziło do sięgnięcia po substancje odurzające. Forma terapii i techniki są dobierane indywidualnie do pacjenta. Po zakończeniu terapii w ośrodku, pacjent powinien kontynuować leczenie wspomagające.
Warto pamiętać, że niezależnie od tego, czy chory zażył czysty narkotyk, czy dopalacze – uzależnienie rozwija się indywidualnie. U niektórych osób już jedna dawka jest w stanie wywołać stan, do którego chętnie będzie wracać. Uzależnienie zarówno fizyczne, jak i psychiczne wymaga kompleksowego podejścia i odpowiedniego wsparcia. Leczenie w ośrodku zamkniętym pozwala pacjentowi w pełni skupić się na pracy nad sobą. W zupełnie innym środowisku – pełnym wsparcia i zaangażowania, każdy pacjent uczy się na nowo walczyć o siebie. Im szybciej rozpocznie terapię, tym większa szansa na trwałe wyjście z nałogu!