Lekomania to uzależnienie od środków farmaceutycznych. Osoba uzależniona od leków przyjmuje je zbyt często i najczęściej w coraz większych dawkach. Z czasem pojawiają się niepożądane skutki fizyczne i psychiczne, gdyż wiele substancji zawartych w środkach farmaceutycznych może uzależniać w podobny sposób jak narkotyki, alkohol czy dopalacze. Przyczyn lekomanii jest tyl ile osób od nich uzależnionych. Niektórzy są predysponowani do wystąpienia uzależnień z powodu zaburzeń psychicznych. Istnieje też wiele leków, które mają wysoki potencjał uzależniający, co oznacza, że dość szybko mogą doprowadzić do rozwoju uzależnienia. Zaliczamy do nich leki uspokajające, dopingujące, nasenne, a także przeciwbólowe czy hormonalne.

Środki farmaceutyczne na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat stały się łatwiej dostępne, a informacje o ich skutecznym działaniu są przekazywane pacjentom każdego dnia za pośrednictwem prasy, radia, telewizji oraz Internetu. Pierwsze przypadki lekomanii zostały stwierdzone u osób, które regularnie stosowały leki uspokajające takie jak relanium oraz valium. Dziś wiadomo, że do uzależnienia może prowadzić także zażywanie środków przeciwbólowych, nasennych, dopingujących oraz wywołujących stan euforii. Uzależnienie od leków stanowi diagnozowaną chorobę, stanowiącą formę toksykomanii, która wywołuje stan psychiczny lub fizyczny będący wynikiem oddziaływania leku na organizm. Zależność lekowa charakteryzuje się przede wszystkim zmianami zachowania łącznie z przymusem stałego lub okresowego przyjmowania środków farmakologicznych, w celu doznania pożądanego rezultatu psychicznego lub fizycznego. Niebezpieczeństwo uzależnienia od leków polega między innymi na tym, że wraz z upływem czasu zażywa sie coraz większe dawki dla uzyskania oczekiwanego efektu.

Klasyczna forma uzaleznienia od leków to zaburzenie, które składa się z dwóch podstawowych uzależnień – psychicznego oraz fizycznego. Zależność lekowa psychiczna powinna być rozumiana jako subiektywne odczucie, że przyjmowany lek przynosi pożądane korzyści, a prawidłowe funkcjonowanie bez niego jest wręcz niemożliwe. Taki stan jest związany z naturalną koncentracją zarówno na samym leku, jak i na wszystkich aspektach mających na celu zapewnienie dostępności to takiego farmaceutyku. Leczenie lekomanii psychicznej wymaga wielokierunkowego podejścia, obejmującego przede wszystkim specjalistyczne oddziaływania psychoterapeutyczne połaczone z oddziaływaniami medycznymi. W przypadku uzależnienia od leków, aspekty medyczne są wskazane, zwłaszcza jeśli u pacjenta doszło do wykształcenia się fizycznej zależności od substancji psychoaktywnej. W wielu przypadkach uzupełnieniem terapii jest farmakoterapia przeciwdziałająca stanom lękowym lub stabilizująca nastrój, problemem jednak może być samo uzależnienie od takich leków.

Zdecydowanie częściej jednak mamy do czynienia z zaburzeniem obejmującym zarówno uzależnienie psychiczne, jak i fizyczne. Oznacza to, że poza aspektem psychicznym elementem choroby jest zależność fizyczna od stosowanego środka farmakologicznego. Przyjmowany przez dłuższy okres lek niejako wkomponowuje się w procesy fizjologiczne organizmu, powodując, że wraz z biegiem czasu dochodzi do konieczności przyjmowania coraz większych dawek, aby otrzymać pożądany efekt. W ten sposób rozpoczyna się stopniowe i bardzo niebezpieczne zatruwanie narządów wewnętrznych. To zrozumiałe więc, że proces leczenia lekomanii zawierającej oba komponenty, musi przebiegać inaczej niż tylko w przypadku gdy mamy do czynienia z psychicznym uzaleznieniem od leków. Ze względu na fizyczne uzależnienie oraz zmiany, do jakich doszło na skutek zażywania środków farmaceutycznych, podstawowym zadaniem jest przede wszystkim wyeliminowanie uciążliwych objawów towarzyszących zespołowi odstawienia, kontrolowane przez lekarzy zejście z obecnie przyjmowanej dawki leku. Gdyż zalezność lekowa objawia się zarówno na płaszczyźnie psychicznej, jak i fizycznej. W związku z tym można stwierdzić, że leczenie lekomanii musi być prowadzone dwutorowo – przy pomocy oddziaływań psychoterapeutycznych i medycznych równocześnie.

Detoks osób uzależnionych leków - benzodiazepin, z-drug czyl leków nasennych opartych na składzie bez benzodiazepin, porównujac z leczeniem zespołu abstynencyjnego u pacjentów z zależnością lekową od opiatów medycznych to zupełnie inne procedury. Różnią się przebiegiem, zespołem objawów, czasem leczenia, rodzajem psychofarmakologii, pomocy psycholoterapeutycznej. Najczęściej też dotyczą różnych grup pacjentów. Pacjenci rzadko rozpoczynali przyjmowanie leków z powodów poszukiwania relaksacji czy euforii jak to ma miejsce w przypadku alkoholu lub narkotyków czy dopalaczy. W przypadku leczenia lekomanii częściej musimy zmagać się ze schorzeniami współistniejącymi, zaburzeniami psychicznymi oraz somatycznymi. W przeważającej wielkości osób dotknietych lekomanią możemy mówić o uzależnieniu jatrogennym, czyli wywodzącym się z leczonej wcześniej choroby i przepisywania danego leku przez lekarza. Pacjenci z objawami lęku, depresji, zaburzeń psychosomatycznych, przewlekłym bólem, często źle diagnozowani, nieprawidłowo leczeni, przez wiele lat przyjmowali leki o potencjale uzależniającym. To samo w sobie skutkowało lekomanią.

Bardzo czesto osoby uzależnione od Benzodiazepin, leków nasennych, z-drug, uspakajajacych, początkowo przyjmowali wspomniane leki celem leczenia lęku, niepokoju, zaburzeń nastroju, zaburzeń snu. Wymienione środki to użyteczne narzędzie gdy stosuje się je prawidłowo, w zalecanych dawkach i przez krótki okres czasu, rzadko przekraczający 14 dni. Przyjmowane w dawkach przekraczających okresy rterapeutyczne lub dłużej niż kilka tygodni potrafią być źródłem silnej, trudnej w terapii zależności. Nasi specjaliści diagnozując takich pacjentów często muszą już w trakcie detoksu po lekowego rozpoczynać leczenie zaburzeń lękowych lub nastroju. W bardzo wielu przypadkach osób uzależnionych od leków, następuje rozpoznanie zaburzeń lękowych i nerwic, depresji, niejednokrotnie też diagozowana zostaje choroba Afektywna dwubiegunową.

W przypadku pacjentów z problemem uzaleznienia od leków opiatowych - morfina, fentanyl, petydyn, oxycodon, tramadol, buprenorfina, methadon, zwykle należą do dwóch grup osób uzaleznionych. Bardzo czesto to pacjenci z przewlekłym bólem, które przez lata miały zalecane przez lekarzy przyjmowanie leków opiatowych i tak doszło do rozwoju lekomanii opiatowej. Najczęściej dotyczy to pacjentów z diagnozą schorzeń przewlekłych z objawami bólowymi jak: RZS, zwyrodnienia stawów, kręgosłupa, przewlekłych bóli pourazowych, osób po wielu zabiegach chirurgicznych. Pamiętajmy jednak o bólach psychogennych, swoistych objawach psychosomatycznych, pacjenci tacy wobec bezradności lekarzy miały zlecane opiaty. Niejednokrotnie leczyliśmy pacjentów z depresją przez lata leczonych opioidami. Kolejna grupa pacjentów to personel medyczny, lekarze, anestezjolodzy, pielęgniarki lub członkowie ich rodzin. Łatwy dostęp do opiatów medycznych powoduje początkowo ich nadużywanie a następstwie silne uzaleznienie uzależnienie.

Najczęściej przez naszych specjalistów diagnozowane i leczone zespoły uzaleznienia od leków stanowią następujace grupy farmaceutyków. Uzależnienie od leków nasennych, Zolpidem i pozostałe z-Drug. Uzależnienie od Benzodiazepin, Alprazolam, Lorazepam i inne. Uzależnienie od opiatów medycznych, Tramadol, Fentanyl, Oxycodon, Petydyn, Morfina i jej pochodne. Jeżeli podejrzewasz u siebie lekomanię czyli uzależnienie od leków, przyjmujesz je przewlekle lub w dużych dawkach nie odstawiaj leków sam. Zgłoś się do ośrodka leczenia lekomanii. Nagłe odstawienie powyższych leków w tym benzodiazepin może spowodować padaczkę, drgawki, napady gromadne, stan padaczkowy, psychozy, majaczenie oraz inne stany zagrażające życiu.