DDA w związku – jak kochają, jak żyć i postępować z taką osobą?

CZY DOROSŁE DZIECI ALKOHOLIKÓW POTRAFIĄ KOCHAĆ?

Osoby z syndromem DDA, jak każdy – potrafią i chcą kochać. Uczucia miłości, ciepła, zrozumienia i poczucia bezpieczeństwa potrzebują nawet bardziej, aniżeli zdrowe osoby. Wiąże się to z silną potrzebą bycia ważnym, potrzebnym i kochanym. Od partnerów oczekują wsparcia i akceptacji, które pomogą pokonać im głęboko skrywane lęki i zatrą złe doświadczenia z dzieciństwa. Dorosłe dzieci alkoholików potrzebują osoby – partnera, męża, żony – którzy bez względu na okoliczności będzie przy nich trwać i bezwarunkowo kochać. Dla mężczyzn i kobiet z DDA jest to niezwykle ważne, ponieważ mają one deficyt miłości. W rodzinie z problemem alkoholowym bowiem życie toczy się wokół alkoholika, co wiąże się z niemożnością zaspokajania podstawowych potrzeb psychicznych – przynależności, miłości, bezpieczeństwa i akceptacji.

Warto wskazać, że osoby z DDA jeśli kochają to bardzo mocno, ulegle, lojalnie, ale też zaborczo i lękliwie. Niezwykle często uzależniają się od swoich partnerów, gdyż nie nauczyły się prawidłowego wyrażania uczuć. Z tego powodu każde spotkania partnera z przyjaciółmi czy samotny wyjazd odbierają jako osłabienie uczuć i opuszczenie, odrzucenie. Ponadto, winą obarczają siebie, uważają, że partner nie poświęca im wystarczająco dużo czasu, bo są nudne, nieatrakcyjne i niewarte miłości. Pojawia się zazdrość i nadmierna kontrola partnera. Warto wskazać, że osoby z DDA nie potrafią sobie radzić z emocjami, co jest przyczyną nieporozumień. Z tego powodu pojawiają się problemy z trwałością związków. Ów lęk przed odrzuceniem i bliskością niekiedy jest tak silny, że osoby z syndromem DDA unikają pokazywania uczuć, zaangażowania i wolą pozostać samotne, by nie przeżyć rozczarowania i odrzucenia przez kochaną osobę.

DLACZEGO DDA BOJĄ SIĘ BLISKOŚCI?

Dorosłe dzieci alkoholików czują silną potrzebę bycia z kimś w związku i bycia kochanym, niemniej jednak nie potrafią i nie chcą pokazać uczuć. Stanowi to swoisty mechanizm obronny przed możliwym odrzuceniem i porzuceniem. Dlatego też dorosłe dzieci alkoholików nie chcą okazywać uczuć, by nie czuć upokorzenia wynikającego z odtrącenia. Osoby z DDA przeżywają dysonans pomiędzy pragnieniem miłości, zakochania się i chęcią wejścia w związek partnerski, a nawet małżeński a lękiem przed uczuciami. Z tego powodu nie potrafią one cieszyć się ze związku, radość przysłania im strach przed samotnością i odejściem partnera. Skutkuje to ukrywaniem swoich emocji, nierzadko zatajaniem uczuć, co skutkuje wycofaniem w sytuacji pojawienia się zaangażowania. Związane jest to z faktem, że uczucia miłości, radości, lęku czy wstydu – to emocje, które często są zakazane w rodzinach z problemem alkoholowym. Dlatego w życiu dorosłym również kojarzą się z czymś niewłaściwym, a nawet niedozwolonym. Warto wskazać, że osoby z DDA bardzo często przyciągają partnerów, którzy wykazują niespójne zachowania i nastroje. Dodatkowo, sytuacja ta powoduje jednocześnie, że dorosłe dzieci alkoholików czują się zagubione, gdyż nie potrafią zrozumieć zachowania partnera. Należy podkreślić, że DDA mają trudności z wyrażaniem prawdziwych emocji. Ponadto, chcą chronić sekrety rodziny alkoholowej, uciekają się do kłamstw – zatajają istnienie problemu alkoholowego w rodzinie. Wynika to z poczucia zaniżonej własnej wartości i brakiem pewności siebie. DDA obawiają się bowiem, że jeżeli partner dowie się prawdy, odejdzie od nich.

JAK ŻYĆ Z PARTNEREM Z SYNDROMEM DDA? ZWIĄZEK Z DDA

Życie i małżeństwo z dorosłym dzieckiem alkoholika nie jest łatwe. Część DDA, mimo że jest w związkach, nie podejmuje roli partnera i rodzica, ponieważ ich podstawową rolą jest bycie dzieckiem swoich rodziców. Celem jest kontrolowanie rodziców, częste ich odwiedzanie nawet wtedy, kiedy mieszkają sami i czuwanie, by nie wyrządzili sobie krzywdy. Związane jest to z głęboko zakorzenionym poczuciem i koniecznością, często nieuświadomioną, bycia dobrym dzieckiem i stylem przywiązania do rodziców. Wykazują nadopiekuńczość w stosunku do swoich rodziców i konieczność kontrolowania sytuacji w domu. Sytuacja ta ma potwierdzenie szczególnie wśród kobiet, dla których ważniejsze jest bycie dobrą córką, aniżeli żoną, dziewczyną czy partnerką. Niemniej jednak relacje i stosunek do rodziców nierzadko jest ambiwalentny bądź negatywnie nacechowany, DDA bowiem mają poczucie krzywdy, które wyrządzili im rodzice. Bardzo często zachowania, postawy i emocje, jakie reprezentują partnerzy z DDA – żony czy mężowie, są powodem rozwodów, szczególnie w sytuacji dwóch osób z DDA (związek kobiety DDA z mężczyzną DDA).

Warto wskazać, że DDA mają trudności w radzeniu sobie w kryzysach partnerskich, każda kłótnia czy sprzeczka powoduje lawinę pesymistycznych scenariuszy i skutkuje przekonaniem o rozpadzie związku. Należy podkreślić, że dorosłe dzieci alkoholików są nadwrażliwe, dlatego trudno jest im radzić sobie w problemowych, konfliktowych sytuacjach.

JAK ROZMAWIAĆ Z OSOBĄ Z ZESPOŁEM DDA?

Jak sobie poradzić z dorosłym dzieckiem alkoholika? Jak postępować i rozmawiać z osobą z syndromem DDA? To najczęstsze pytania osób, które są w związkach z DDA. Życie z dorosłym dzieckiem alkoholika nie jest łatwe, istotne jest okazywanie wsparcia i zrozumienia, ale również rozmowy. Osoby żyjące z DDA powinni unikać oskarżycielskich słów, gdyż spowoduje to wycofanie się partnera i utrwalenie poczucia krzywdy. Warto wskazać, że osoby z DDA są nadwrażliwe dlatego nawet drobne uwagi, rady mogą być odbierane jako atak w ich stronę, przez co mogą się odsuwać od bliskich. Rozmowy z DDA powinny opierać się na szczerości i zaufaniu, gdyż tylko w taki sposób możliwe będzie odwzajemnienie szczerej rozmowy.

DDA A WŁASNE DZIECI

Dorosłe Dzieci Alkoholików często mają problemy z odnalezieniem się w roli rodzica i pełnieniem ról rodzicielskich. Wiele osób z DDA rozpoczyna terapię w związku z pojawieniem się problemów z własnymi dziećmi. Bezpośrednią tego przyczyną są powracające własne wspomnienia z dzieciństwa. Dorosłe dzieci alkoholików bowiem obawiają się, że nie poradzą sobie z trudną rolą rodzica – pojawia się strach przed skrzywdzeniem własnego dziecka, zawiedzeniem jego zaufania, niemożnością zapewnienia mu właściwej opieki i poczucia bezpieczeństwa. Sytuacja ta jest bezpośrednim wynikiem przeniesienia doświadczeń z własnego domu i życiem w rodzinie z problemem alkoholowym. Rodzice z syndromem DDA nierzadko nie potrafią rozmawiać ze swoimi dziećmi, ani pomagać im w rozwiązywaniu problemów i trudności, gdyż nie wyniosły z domu odpowiednich wzorców zachowań. U niektórych rodziców z DDA dziecko wzbudza agresję, trudno zatem powstrzymać się im przed krzykiem, groźbami, szantażem, a niekiedy nawet przed przemocą w postaci bicia. Sytuacja ta ma miejsce zarówno w przypadku matek, jak i ojców z DDA. Niemniej jednak, rodzice Z DDA mają świadomość tego, że dziecko nie jest niczemu winne, a agresja bierze się z ich doświadczeń. Owa nieumiejętność pełnienia roli rodzica i wychowywania dzieci nie jest winą dorosłego dziecka alkoholika, bowiem nie nabył on umiejętności, ani nie miał właściwych wzorów zachowania własnych rodziców, które mógłby powielać w dorosłym życiu i na których mogłyby się wzorować. Wiele osób zastanawia się: dlaczego osoby z DDA nie chcą mieć dzieci? Jest to bezpośrednim wynikiem lęku i strachu przed niesprawdzeniem się w roli rodzica – jako matki czy ojca. Z tego powodu też wiele osób z DDA nie decyduje się na posiadanie potomstwa w ogóle, a jeżeli się zdecyduje, to decyzję taką podejmują stosunkowo późno, bo po trzydziestym roku życia. Dorosłe dzieci alkoholików obawiają się, że będą przenosić zachowania obserwowane w domu rodzinnym na własne dzieci.

JAK WSPIERAĆ OSOBĘ Z DDA? JAK JEJ POMÓC?

Dla partnerów zachowanie osób z DDA może się wydać nieco nieracjonalne. Przyczyną tego zazwyczaj jest lęk i strach, jaki przejawiają przed byciem porzuconym. Wiąże się to bezpośrednio z ich niskim poczuciem własnej wartości i brakiem pewności siebie. Z tego powodu niezbędne jest okazywanie wsparcia i akceptacji, które dla dorosłych dzieci alkoholików jest niezwykle ważne. Warto wskazać, że osoby będące w związkach – partnerskich lub w małżeństwie – powinny wiedzieć jakie mechanizmy psychologiczne, emocje i uczucia towarzyszą ich partnerom. Dlatego też niezbędne jest poznanie i zebranie informacji o chorobie, by móc odpowiedzieć na pytanie: co to jest DDA? Umożliwi to poznanie odpowiedzi na inne nurtujące kwestie: czemu DDA odsuwają się od innych, dlaczego mają problemy z bliskością, co czuje osoba z DDA? Warto zatem wskazać, że nieoceniona może być pomoc psychoterapeuty, który wskaże prawidłowe wzorce zachowań i postępowania z dorosłym dzieckiem alkoholika i pomoże w odpowiedzi na pytanie, jak sobie radzić z taką osobą w związku. Niemniej jednak osoby z DDA wyrażają przede wszytskim potrzebę akceptacji i bliskości, poczucia, że partner (chłopak, mąż) czy partnerka (dziewczyna czy żona) będą przy nich pomimo ich trudnych doświadczeń z dzieciństwa. Owo wsparcie i akceptacja są najlepszą formą pomocy dla osób z DDA.

JAK NAMÓWIĆ DDA NA TERAPIĘ?

Psychoterapia jest skuteczną formą leczenia, która umożliwia osobom z DDA normalne funkcjonowanie w społeczeństwie i związkach. Niemniej jednak osoby z syndromem DDA zazwyczaj nie mają uświadomionego problemu z dzieciństwa, który odciska piętno na funkcjonowaniu w dorosłym życiu. Dlatego konieczne są rozmowy i okazywanie wsparcia osobie z zespołem DDA, wskazanie gdzie mogą szukać pomocy. Należy jednak podkreślić, że decyzję o rozpoczęciu terapii musi podjąć sam chory, który poczuje potrzebę wdrożenia odpowiedniego leczenia i otrzymania pomocy z zewnątrz. Namawianie i wszelkie próby wymuszenia podjęcia psychoterapii nie przyniosą oczekiwanego efektu, ponieważ osoba nie będzie wyrażała woli współpracy z psychoterapeutą, nie zwierzy się ze swoich uczuć i problemów. Konieczne jest zatem dobrowolne wyrażenie chęci współpracy przez chorego. Warto wskazać, że partnerzy mogą pomóc swoim parterom poprzez współudział w zajęciach terapeutycznych, przez co wyrażą pełną akceptację i wsparcie dla swoich partnerów.