Mefedron pojawił się stosunkowo niedawno, ale bardzo szybko zyskał miano jednego z najniebezpieczniejszych narkotyków. 4-MMC wykazuje bowiem podobne działanie do amfetaminy, kokainy i escstasy. Najczęściej zażywany jest przez młodych ludzi na imprezach, gdyż jest silnym stymulantem wykazującym pobudzające działanie. Dodatkowo, młodych ludzi zachęca stosunkowo niska cena środka psychoaktywnego w porównaniu do innych narkotyków. Co to jest mefedron i jaki jest czas jego działania? Jakie są objawy odstawienia mefedronu i skutki uboczne? Jaka jest szkodliwość stosowania 4-MMC? Jak leczyć uzależnienie od mefedronu?
CO TO JEST MEFEDRON?
Mefedron, czyli 4-metylometkatynon (4-MMC), potocznie określany jako mefa, stanowi związek chemiczny, który stosowany jest jako stymulant. Jest on zatem substancją psychoaktywną wykazującą działanie pobudzające. Narkotyk należy do grupy empatogeniów (etnaknogenów), wywołujących charakterystyczne efekty emocjonalno-społeczne, które podobne są do skutków, jakie wywołuje MDMA (ecstasy).
Warto wskazać, że mefedron najczęściej dostępny jest w postaci kryształków, proszku, tabletek czy kapsułek. Zażywany jest poprzez wciąganie przez nos, połykanie lub rozpuszczanie w napojach. Co ważne, czysty mefedron jest bezbarwny i bezwonny. Niemniej jednak zazwyczaj dodawany jest do składu innych dopalaczy. Należy podkreślić, że w zmieszanej wersji może być bardzo niebezpieczny dla zdrowia i życia osoby, która zażywa 4-MMC.
DZIAŁANIE MEFEDRONU
Mefedron jest narkotykiem, który wykazuje silne działanie psychoaktywne. 4-MMC wywołuje bowiem silne pobudzenie psychomotoryczne, stany euforii, nagły przypływ energii i siły, a także słowotok oraz otwartość na ludzi, chęć nawiązywania nowych kontaktów i dzielenia się swoimi emocjami. Dodatkowo niemal całkowicie zniesione zostaje uczucie zmęczenia i łaknienia. Należy również wskazać, że działanie mefedronu wiąże się z odczuwaniem pewności siebie, zwiększonym popędem płciowym, rozmownością i otwartością, a także z pobudzeniem i podekscytowaniem. Jego działanie zbliżone jest do tego po zażyciu kokainy i ecstasy, Warto podkreślić, że czas działania mefedronu waha się od 2 do 5 godzin i uzależniony jest od indywidualnych cech jednostki i tolerancji na narkotyk.
JAK ROZPOZNAĆ UZALEŻNIENIE OD MEFEDRONU? – OBJAWY UZALEŻNIENIA OD MEFEDRONU
Zażywanie mefedronu, podobnie jak każdego innego narkotyku, wiąże się z występowaniem charakterystycznych objawów narkotyzowania się. W przypadku stosowania mefedronu charakterystycznym objawem somatycznym są rozszerzone źrenice, pojawienie się oczopląsu i szczękościsku oraz wystąpienie rumieńców na twarzy. Dodatkowo możliwe są zawroty głowy i halucynacje oraz dochodzi do utraty pamięci krótkotrwałej. Narkotyzowanie się mefedronem wiąże się także z suchością w ustach, zasinieniem dłoni oraz nadpotliwością („poty mefedronowe”). U uzależnionego id mefedronu można zauważyć drżenie całego ciała, występowanie gęsiej skórki oraz przyspieszone tętno. Dodatkowo osoby będące pod wpływem 4-MMC nie odczuwają łaknienia, a z ich ust wyczuwalny jest charakterystyczny, nieprzyjemny zapach, który może utrzymywać się nawet po kilku dniach os spożycia mefedronu.
SKUTKI ZAŻYWANIA MEFEDRONU
Mefedron może wywołać ostre stany psychotyczne. Długotrwałe zażywanie 4-MMC skutkuje zniszczeniem przede wszystkim psychiki uzależnionego. Osoby, które przez długi czas zażywały specyfik, nie są w stanie poradzić sobie z otaczającą rzeczywistością, świat bowiem wydaje się nudny, szary i nieciekawy. Dodatkowo pojawia się poważne problemy z radzeniem sobie w trudnych sytuacjach i rozwiązywanie problemów. U narkomanów uzależnionych od mefedronu pojawiają się stany lękowe, urojenia i psychozy. Skutkiem długotrwałego zażywania 4-MMC jest także brak apetytu i związana z tym utrata wagi oraz bezsenność, co prowadzi zazwyczaj do wycieńczenia organizmu. W skrajnych przypadkach zażywanie i uzależnienie od mefedronu zakończyć się może śmiercią narkomana. Co ważne, trudno przewidzieć jak konkretna osoba zareaguje na środek psychoaktywny, dlatego nigdy nie wiadomo, jak kto będzie się zachowywał po zażyciu mefedronu. Z tego powodu mefedron uznawany jest za narkotyk szczególnie niebezpieczny.
ŚMIERTELNA DAWKA MEFEDRONU
Mefedron to niezwykle niebezpieczny narkotyk, którego zażywanie obarczone jest szczególnym ryzykiem. Granice pomiędzy bezpieczną dawką a śmiertelną są niewielkie. W przypadku 4-MMC już jedna dawka okazać się może śmiertelna. Niemniej jednak należy wskazać, że tolerancja na mefedron jest uzależniona od osobniczych cech danej jednostki, która narkotyzuje się konkretnym środkiem psychoaktywnym, w tym przypadku mefedronem. Niemniej jednak należy podkreślić, że jest to narkotyk bardzo niebezpieczny, a badania nad jego działaniem i konsekwencjami zażycia nadal trwają, dlatego trudno określić jednoznacznie jakie dawki narkotyku są bezpieczne.
ODSTAWIENIE MEFEDRONU
Mefedron jest środkiem psychoaktywnym o silnym potencjale uzależniającym. Do uzależnienia bowiem może dojść już po zażyciu jednej dawki narkotyku. Dlatego też w sytuacji odstawienia lub znacznego ograniczenia 4-MMC pojawiają się charakterystyczne objawy odstawienia specyfiku – objawy abstynencyjne. Należy zatem wskazać, że w przypadku „zjazdu”, czyli w końcowym etapie działania narkotyku pojawia się zazwyczaj bezsenność, nudności i wymioty, ogólne osłabienie organizmu, a także poczucie bezsilności, beznadziei i smutku. U uzależnionych od mefedronu zahamowaniu ulega odczuwanie łaknienia, pojawia się brak apetytu, a dodatkowo występuje krwawienie z nosa. Charakterystyczne są również stany depresyjne i paranoiczne oraz silna chęć przyjęcia, wewnętrzny przymus zażywania kolejnych dawek środka psychoaktywnego.
JAK WYJŚĆ Z UZALEŻNIENIA OD MEFEDRONU?
Mefedron stanowi bardzo silny narkotyk o dużym potencjale uzależniającym. Już przyjęcie jednej dawki substancji psychoaktywnej może wywołać przymus ponownego zażycia specyfiku. 4-MMC powoduje silne uzależnienie psychiczne skutkujące degradacją życia i podporządkowaniem wszystkich sfer życia konieczności przyjmowania kolejnych dawek substancji psychoaktywnej. Na efekty działania specyfiku nie trzeba długo czekać. Uzależniony od mefedronu czuje potencjalne korzyści z przyjęcia specyfiku już po kilku sekundach od wzięcia specyfiku. Organizm bowiem niemal natychmiast zaczyna produkować dopaminę, serotoninę i proenkafiliny. Z tego powodu odstawienie mefedronu wiąże się z odczuwaniem nieprzyjemnych, dolegliwych skutków związanych z zespołem abstynencyjnym, co uniemożliwia samodzielne wyjście z nałogu. Z tego względu konieczne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia uzależnienia od mefedronu. Terapia odwykowa obejmuje dwa etapy – detoks organizmu z substancji toksycznej oraz terapię indywidualną i grupową. Ze względu na fakt, że skutki odstawienia mefedronu uniemożliwiają wytrwanie w abstynencji i wiążą się z przykrymi objawami, uzależnionym w trakcie detoksu podawane są środki farmakologiczne, których celem jest złagodzenie dyskomfortu związanego z oczyszczaniem organizmu, ale również poprawa funkcji życiowych. Zakończony z powodzeniem detoks umożliwia wdrożenie psychoterapii, której celem jest przepracowanie problemów i sposobów radzenia sobie z trudnościami. Psychoterapeuta informuje również o skutkach ubocznych i konsekwencjach narkotyzowania się mefedronem. Celem oddziaływań terapeutycznych jest przygotowanie uzależnionego do życia bez nałogu i pomoc w powrocie do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.
JAK POMÓC OSOBIE UZALEŻNIONEJ OD MEFEDRONU?
Narkotyzowanie się stanowi poważne zagrożenie dla uzależnionego i osób eksperymentujących ze specyfikami. Z tego powodu pomoc osobom uzależnionym i będącym pod wpływem działania środków psychoaktywnych jest niezwykle ważna. Z tego punktu niezwykle istotna jest umiejętność rozpoznanie zatrucia i przedawkowania narkotykiem. Jak wygląda przedawkowanie mefedronu? Objawy przedawkowania i zatrucia narkotykami nierzadko są bardzo zbliżone, dlatego mogą sprawiać trudności we wstępnej diagnozie. Z tego względu najważniejsze jest wezwanie specjalisty i poinformowanie o przypuszczeniach co do zażywanych specyfików. Równie ważne jest wsparcie osoby uzależnionej od mefedronu w walce z nałogiem i pomoc w trakcie całego procesu leczenia odwykowego. Należy zrozumieć, że narkomania jest destrukcyjną chorobą, na którą uzależniony nie ma wpływu. Tylko takie podejście do tematu narkomanii umożliwia udzielenie odpowiedniego wsparcia i pomoc uzależnionemu w walce z nałogiem.