Benzodiazepiny to grupa leków, która jest bezpieczna dla organizmu człowieka, o ile jest stosowana zgodnie z zaleceniami lekarza. Jako że oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy, nie wolno ich łączyć z neuroleptykami, lekami przeciwpadaczkowymi, przeciwhistaminowymi, czy alkoholem. Zdarzają się jednak przypadki zatrucia czy przedawkowania, a także uzależnienia. Jak wówczas pracuje organizm?
Czym są benzodiazepiny?
Benzodiazepiny są grupą leków, która wykazuje działanie przeciwlękowe, uspokajające, nasenne, przeciwdrgawkowe i miorelaksacyjne. Są często stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, bezsenności, napadów paniki, spastyczności mięśniowej oraz innych stanów chorobowych, w których występują objawy nadmiernego napięcia emocjonalnego lub fizycznego. Benzodiazepiny oddziałują na układ nerwowy, poprzez zwiększenie aktywności neuroprzekaźnika GABA (kwasu gamma-aminomasłowego), który hamuje aktywność neuronów. W efekcie stosowanie benzodiazepin powoduje zmniejszenie pobudzenia układu nerwowego, a tym samym zmniejszenie objawów lękowych, uspokojenie i wyciszenie.
Ze względu na ich skuteczność i stosunkowo szybkie działanie, benzodiazepiny są powszechnie stosowane w medycynie, ale jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza. Substancje te mają potencjał uzależniający (fizycznie i psychicznie) i mogą wywoływać negatywne skutki uboczne, dlatego ich przyjmowanie powinno być ograniczone do krótkiego okresu.
Jak wygląda uzależnienie od benzodiazepin?
Jednym z objawów uzależnienia jest zwiększona tolerancja – im większy stopień uzależnienia, tym większa potrzeba stosowania coraz większych dawek, by osiągnąć pożądane efekty. Stopniowo występuje zmniejszenie aktywności społecznej, wycofanie się z życia rodzinnego i towarzyskiego, a jedyne zainteresowanie polega na pozyskaniu odpowiedniej dawki danej substancji. Pojawia się problem z wykonywaniem codziennych obowiązków w pracy, szkole, w rodzinie czy też w kontaktach społecznych. Osoba uzależniona skupia się głównie na poszukiwaniu dostępu do kolejnych lekarzy, którzy przepiszą lek. By uwiarygodnić swój stan, także wśród otoczenia opowiada, że cierpi na nerwicę czy depresję i jedynie benzodiazepiny jakkolwiek pomagają. Brak dostępu wywołuje frustrację, agresję, napady złości. Głód nasila się w stresujących sytuacjach, kiedy negatywnych emocji jest zbyt dużo.
Uzależnieniu psychicznemu towarzyszą również fizyczne symptomy – ból głowy, zaburzenia snu, osłabienie, zmniejszenie libido, koszmary senne, zaburzenia pamięci i koncentracji, drgawki, zaburzenia świadomości, a nawet urojenia. Nałóg prowadzi do ataksji, dyzartrii, osłabienia siły mięśni i odruchów ścięgnistych. Skóra staje się sina, pojawiają się bóle i zawroty głowy, drżenie kończyn, wysypka na skórze i na zmianie zwiększony i zmniejszony apetyt, który doprowadza do wyniszczenia orgazmu.
Jak wyjść z uzależnienia od benzodiazepin?
Odstawienie benzodiazepin powinno przebiegać stopniowo i być kontrolowane przez lekarza. W przypadku schodzenia z dawki leku u osoby, która leczy się na stany depresyjne i nie jest uzależniona, zmniejszenie dawki będzie mniej odczuwalne niż u ludzi uzależnionych. Nagłe zaprzestanie stosowania leków może prowadzić do wystąpienia poważnych objawów odstawienia, podobnych do tych, jakie wywołuje choroba alkoholowa czy narkotyki. Mogą pojawić się:
- Zaburzenia snu, koszmary, bezsenność lub senność w ciągu dnia,
- Niepokój, drażliwość, lęk, panika,
- Zawroty głowy, dezorientacja, zaburzenia równowagi,
- Nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha,
- Tachykardia (przyspieszenie akcji serca), zaburzenia rytmu serca,
- Drżenie i zaburzenia mięśniowe,
- bóle mięśniowe,
- Zwiększona wrażliwość na dźwięki i światło
- Zaburzenia widzenia, uczucie mrowienia lub drętwienia w kończynach.
W przypadku osób uzależnionych konieczny będzie detoks organizmu pod okiem specjalisty. Dzięki temu można uniknąć przykrych objawów odstawienia. W niektórych przypadkach lekarz może również zalecić stosowanie innych leków, które pomagają łagodzić nieprzyjemne dolegliwości. W wielu przypadkach po zakończonym detoksie konieczna będzie terapia. Dzięki regularnym sesjom można odnaleźć źródło problemu, przepracować sprawy i ponownie nauczyć się funkcjonować. Leczenie uzależnienia od benzodiazepin to proces, który wymaga zaangażowania i czasu.
Jak uwolnić się od Xanaxu?
Jednym z najpopularniejszych leków jest Xanax. Podobnie jak inne benzodiazepiny uzależnienie od niego powoduje szereg problemów zdrowotnych. Substancją aktywną jest alprazolam. Lek ma właściwości przeciwlękowe, nasenne i uspokajające, oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy. Stosowany jest w przypadku napadów lęku, fobii i zaburzeń depresyjnych. Przepisuje się go jedynie w przypadkach kiedy objawy są nasilone, nie pozwalają normalnie funkcjonować i są uciążliwe. Uzależnienie od Xanaxu, podobnie jak od innych leków zawierających benzodiazepiny wpływa na cały organizm człowieka. Schodzenie z dawki powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza. Jak wyjść z uzależnienia od Xanaxu? Tak samo jak w przypadku innych substancji – odwykiem i terapią.
Postępujące uzależnienie
Uzależnienie od benzodiazepin nie jest jedynym złożonym problemem. Zmiana stylu życia, stres, rosnące wymagania wobec bliskich czy pracowników sprawiają, że wiele osób decyduje się na wsparcie farmakologiczne, by móc jakkolwiek funkcjonować. Coraz więcej przypadków obejmuje nałogowe zażywanie leków nasennych z dużą przewagą Zolpidemu, Stilnox, Nasen i innych. Dostępność oraz popularność Z-drug, czyli niebenzodiazepinowych leków nasennych, narasta od końca lat 80-tych XX wieku. W Polsce leki te wydawane są na podstawie recepty lekarskiej, ale bez przeszkód można je dostać na czarnym rynku. Leki, które zawierają Zolpidem to Apo-Zolpin, Hypnogen, Nasen, Noxizol, Onirex, Polsen, Sanval, Stilnox, Zolpic, Zolpidem Genoptim, ZolpiGen, Zolsana. Są silnie uzależniające i powodują wiele efektów niepożądanych. Pojawienie się coraz to nowych leków np. Oxycodonu, stawia nowe wyzwania, co rok obserwujemy nowe rodzaje uzależnień od leków i każdego dnia, jako ośrodek odwykowy mierzymy się z ich leczeniem.